Edip Cansever Sözleri
Edip Cansever 1928 yılında İstanbul'da doğdu.Edip Cansever şiirleri ve Edip Cansever sözleri her zaman çok ilgi çekti.Bir dönemini sadece şiir yazarak geçirdi.Türk edebiyatına bu yönden çok büyük katkılar sağladı.Şiir kitaplarının yanında roman ve hikaye kitapları da yazdı.Bugün de sosyal medyada Edip Cansever Sözleri Twitter üzerinden son derece ilgi çekiyor.
Bir sokakta bir aşağı bir yukarı. Saatlerce dolaşanların hemen hemen bildiği. Amansız bir güceniğim.
Uzanır kırlara doğru, YaInızlığı oIan. Bu saatte sessizlik acıdır, Gelecektir parka yalnızlığı duyan.
Sevmelerin ustasıyız, güzel şaşkınlıkların. Önce yüreklerimizi alıştırmışız buna, sonra kafalarımızı. Ki bu yüzden içimiz hiçbir zaman yoksul değil, Yoksul olmadı.
Ve zaman dediğimiz nedir ki Ahmet Abi. Biz eskiden seninle, İstasyonları dolaşırdık bir bir.
Nedensiz bir çocuk ağlaması bile, Çok sonraki bir gülüşün başlangıcıdır.
Seni görünce dünyayı dolaşıyor insan sanki. Hani Etiler’den Hisar’a insek bile. Bir küçük yaşındasın, boyanmış taranmışsın. Çok yaşında her zamanki çocuksun gene. Ben seni uzun bir yolda yürürken görmedim ki hiç.
Ki senin bir yerin olmadı hiç, olmayarak soldu. Diri bir sabahın eylülüsün birden. Sonra bir solgunluğun yeniden solgunluğu. Tırnakların dibine batar durup dururken, Acılardan bir acının geri tepmesidir. Sızar yüreğinden sevinç olarak, Yani eylülden, Acımaktan bir zamansın ki bazan susarsın. Çocuklar büyükler gibi konuşur sefaletten.
Sınırsız bir uykusuzluktur böyle. Her yolculuğum benim. Koşuşan geyiklerle dopdolu. Ve uçan balıklarla.
Ah şu yağmurlar durmasa ya, Ne güzel ıslanıyor ilkyaz, Ne güzel ne güzel ne güzel, Denize zorla sokulmuş, Ağlamaklı bir çocuk gibi.
Bir hüzün kaç kişinin hüznü olurdu. Çıkarsak toplamak yerine. Her hüzün başka türlü olurdu. Ne yaparsan yap saati kurma. Öyle dağıldık ki hepimiz. Her günün geçmesi yeni bir gerçek oluyor. Seninle her uzaklık gibi böyle.
O bir yerler ki, diyelim çok uzak olsun. Sen gelmiş gibisindir oralardan, otobüslerden. Yollardan, deniz üstlerinden topladığın gülüşlerle. Ben seni uzun bir yolda yürürken görmedim ki hiç.
Bana kalbimdesin deme! Bilirsin, kalabalık yerleri sevmem.
Ne gelir elimizden insan olmaktan başka.
Değilsek de yakın, birbirimize uzak da sayılmayız büsbütün.
Doğanın bana verdiği bu ödülden çıldırıp yitmemek için iki insan gibi kaldım. Birbiriyle konuşan iki insan.
Bu aralar ellerim hep üşür benim. Doktor ‘kansızlık’ der, ben ‘sensizlik’ derim .
Bazen diyorum ki onu kafama takmamalıyım. Sonra da diyorum ki; önce kalbimden atmalıyım.
Nedensiz bir çocuk ağlaması bile çok sonraki bir gülüşün başlangıcıdır.
Gökyüzü mavi ise, umutlar beyaz olsun.
Gökyüzü kırışıksa kuşların işi.
Yalnızken ve senden bunca uzakta Öyle soğuk, öyle anlamsız ki her şey.
Ve bazıları; yokken bile vardır, fazlasıyla.
Ama o geçerken ne yalan söyleyeyim şuramda bir ağrı duydum.
Azıcık gülümsedim Ve dünya bana gülümsedi.
Çıkalım! Yoruldum artık kendimden.
0 yorum: