Can Yücel Sözleri ve Şiirleri

Can Yücel Sözleri ve Şiirleri

Can Yücel, modern Türk edebiyatının tanınmış şairlerinden birisidir.Kaba ve samimi diliyle ilgi çekmiştir.Bugün bile Can Yücel Şiirleri ve Can Yücel Sözleri çok ilgi çekiyor.Özellikle de aşk ile ilgili şiirleri çok beğenilmekte.Ayrıca Resimli Can Yücel Sözleri de dikkat çeken içerikler arasında.Can Yücel dolu dolu geçen sanat hayatının ardından 12 Ağustos 1999 yılında hayata gözlerini yumdu.

Bağlanmayacaksın bir şeye, öyle koru körüne. ‘O olmazsa yaşayamam’ demeyeceksin, demeyeceksin işte. Yaşarsın çünkü. 

Yeter bee! İstemiyorum artık kimseyi yanımda. Her gelen biraz daha acıtıp gidiyor nasılsa.

Kimileri ‘Seviyorum’ der, çünkü ezberlemiştir. Kimileri diyemez, çünkü gerçekten sevmiştir.

Yalnızım. Çünkü herhangi biriyle değil, beklediğime değecek kişiyle devam etmeliyim bu yola. 

Yüreğinde aşk olmadan geçen hergün kayıpmış, aşk peşinden neden yalınayak koştuğunu anladım.

Gül benizli isyanım! Ekşi çıktıkça kanım, arta durdu bicanım. Ben ölsem ölsem bile dipdiri o.

Kan yasası bu insanın: üzümden şarap yapacaksın, çakmak taşından ateş, ve öpücüklerden insan!

Bilmelisin ki . Yüreğiniz ne kadar kan ağlarsa ağlasın Dünya sizin için dönmesini durdurmuyor.

Seni seviyorum demek değil ki marifet, önemli olan o kelimenin tüm sorumluluklarını alabilmek.

Bazen her şeyi unutup sadece sımsıkı sarılmak istersin. Ama bir şey hep engel olur. Adı ne mi? Gurur .

Bir deniz anasıdır umut taa suların ortasında, açılır kapanır, açılır kapanır, kapanır kapanır açılır.

Bir insanı herhangi biri kırabilir; ama bir tek en çok sevdiği acıtabilirmiş. Çok acıttığında anladım.

Dilekçeyim masalar odalar arasında,yürek değil, sol yanımda on altı kuruşluk pul, usulsüzüm yolsuzum.

Gün gelir bu işe bu millet de şaşar, tam kurşun işlemez deminde karanlığın, bir ateş böceğidir başlar.

Bilinmedik bir hüzün var içimde, bir gariplik. Anladım ki, ya ben fazlayım bu şehirde ya da biri eksik.

Hayattan aldığım en büyük ders: Sevgisiyle karşında sapasağlam duramayan birine, asla yaslanmayacaksın.

Herşeyin kadar değil, değeri kadar seveceksin. Çünkü beklentin ne kadar çok olursa, o kadar kırılırsın.

Ağzıyla kuş tutsa da sevemediğim insanlar var benim! Bir de canıma okusa bile sevmekten vazgeçemediğim.

Biz senlen yatmıyoruz ki, yaşamıyoruz da; hep yarışıyoruz, sen mi ben mi? Önce kim ölümü öldürecek diye.

Böyle kısraga bindim ki kanser; dörtnala gidiyoruz, gidiyoruz yapraklarla, ağaçlarla nazım’ın ormanına.

Çabuk unutulurdu ıslak bir öpücüğün yakıcı tadı belki de kalp, göğüs kafesine o kadar yüklenmeseydi eğer.

Gitmek unutmak değildir sen bunu çok iyi biliyorsun. Aklımda gözlerin varken, sen buna gitmek mi diyosun?

Yüz kızartıcı bir suç değildir hırsızlık; çalınan birinin kalbiyse eğer. 

Gitmek istiyorsa, bırakacaksın.. gitsin ! Aklı seninle olmayanın bedeni yanında olsun ister misin ? 

İnsanlarında yan etkileri olabiliyor. Kimileri başını döndürürken. Kimileri mideni bulandırıyor.

Birine verilecek sevgin yoksa, Ona ümit dolu gözlerle bakma.

Eğer çok konuşmak faydalı olsaydı, Allah iki ağız, bir kulak verirdi. Onun için, çok dinleyip az konuşmak gerek.

Aşk da önemli olan aynı elleri tutmak değil, Bi ömür hiç bırakmamaktır. 

Ağlayanı güldürebilmek; Ağlayanla, ağlamaktan daha değerliymiş. 

Kaşı babam kaşı demeye kadar, mahmut başar kardeş, kazı babam kazı, kaşlarını. 

En uzak mesafe, iki kafa arasındaki mesafedir. Birbirini anlamayan. 

Yalan söylememek değil, gerçeği gizlememekmiş marifet. 

Bildiklerini bana neden anlatmadığını, anladım.. 

Yüreğinde aşk olmadan geçen hergün kayıpmış, 

Sana ”git” dediğimde anladım.

Ölürcesine isteyen,beklemez,sadece umut edermiş bir gün affedilmeyi, 

Bir insanı herhangi biri kırabilir; ama bir tek en çok sevdiği acıtabilirmiş. Çok acıttığında anladım. 

Bilmelisin ki . Yüreğiniz ne kadar kan ağlarsa ağlasın Dünya sizin için dönmesini durdurmuyor. 

Geldiğin kadar değil, Göründüğün kadar mutlusun. Ve sakın unutma; Gittiğin kadar değil, Hakettiğin kadar unutulursun. 

Ne kadar yalansız yaşarsak o kadar iyi.

Memnun olan yok hayatından.Kiminle konuşsam aynı şey.Herşeyi, herkesi bırakıp gitme isteği. 

İçin yanarken üşümek, Yüreğin kan ağlarken gülmek, Özleyip de sevdiğini görememek.İşte aşk bu olsa gerek.

Benim öfkem gecelerin beyidir, kalkar bi tek çocuk ağlasa! İşte bak bu anasız yasa, Kanuni’nin değil bizimdir. 

Küçükken annem, yerde ekmek görünce: yükseğe koy kuşlar yer derdi. Sevdiklerimizi hep yüksekte tuttuk, acaba kuşlar mı yedi?

Çok sahiplenmeden seveceksin mesela. Hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi, Hemde hep senin kalacakmış gibi. 

Bilir misin ne zordur severek yaşamak. Ona benimsin deyip sarılamamak. Ne zordur hep yakın hissedip aslında ondan uzak olmak.

Gitmek unutmak değildir sen bunu çok iyi biliyorsun. Aklımda gözlerin varken, sen buna gitmek mi diyosun? 

Aşk; kelime değil bir cümledir. Kurmak içinse, özneyle yüklem değil, iki yürek gerekir. 

Anne karnına sığarken dünyaya neden sığamadığını ve sonunda bir metrekarelik yere sığmak zorunda kalacağını fark etmeli insan.

Gitmek gerekir bazen. Fazla yormadan, daha çok bıktırmadan… Eğer vaktiyse ardına bile dönüp bakmadan.

• Tweet
• Share
• Share
• Share
• Share